jueves, 3 de diciembre de 2009

Desilusión

He tropezado y al levantarme lo hice convertido en león, me comía todo aquello que se movía, volví a caer y esta vez parece que lo hubiese hecho sobre alambres de espino que se me clavaron en el corazón haciendo que estuviese llorando lagrimas de sangre.


Mire hacia atrás y vi que había tropezado en una piedra, me agache para sacarla y comprobé que no podía, hurgue sobre ella y comprobé que no era una piedra sino una montaña, hable con la gente y la puse sobre aviso de lo que pasaba, ellos lo negaron, parecía que yo fuese ciego o lo fuesen ellos.


Quede tan defraudado que decidí marcharme y abandonarlos, ellos dijeron que teníamos que hablar y después de mucho hablar me di cuenta de una cosa y es que ellos no son ciegos sino que tienen miedo, entonces solo dije una palabra, pobres.

11 comentarios:

  1. Olá Nes
    Texto muito bom, uma metáfora muito bem conseguida.
    Parabéns e um beijo.
    Manuela

    ResponderEliminar
  2. Intrigante e interessante teu texto.
    Bjos no coração!

    ResponderEliminar
  3. Muy buena metafora Nes , la verdad es que esta muy bien redactada, y fui testigo de cuando la hisiste y el maldito teclado no te dejaba escrivirla .
    A pesar de las visisitudes ,lo lograstes y muy bien felisitaciones

    ResponderEliminar
  4. Simplemente perfecto. Nes, me ha encantado.

    ResponderEliminar
  5. Nes acabo te acabo de dejar una invitación, que espero te guste, en mi ultima entrada.

    Y, aprovecho para repetir una cosa: simplemente perfecto, de verdad.

    ResponderEliminar
  6. Hola Manuela, sintome moi ledo de que che gustase o meu texto, un biko.

    ResponderEliminar
  7. Hola Sandra, e certo que e intrigante e mais interesante, pero e unha realidae o biko que me das e onde mais o preciso, no corazon, un biko pra ti.

    ResponderEliminar
  8. Hola Alejandro, me alegro de que te guste y menos mal que tu estabas allí, de lo contrario quizás no existiría, yo considero que tu tienes mucha parte en ella, un abrazo

    ResponderEliminar
  9. Hola Manolo, mentiría si no dijese que estuve expectante esperando ver si comentabas algo, al final lo hiciste y me llena de alegría y felicidad el ver que te ha gustado, tu eres el único que en verdad sabe de que estoy hablando, ya que te lo comente en privado y como siempre me prestaste tu ayuda, gracias por todo y un abrazo.

    ResponderEliminar
  10. Hola Nes, no quiero ser piedra, ni montaña solo quiero ser una buena compañera de camino. Un beso. P

    Sigue publicando, te leo.

    ResponderEliminar
  11. Hola Candela, no es lo que tu te crees que eres, sino lo que te niegas a ser, un beso.

    ResponderEliminar